’t Is woensdag, een doodnormale dag zou je zeggen;nou niet direct, de ochtend verloopt rommelig. De telefoon staat niet stil, ik mopper he, alweer dat ding en dan ook nog met van die boodschappen waar je niet veel mee kunt, nee, het loopt vanmorgen niet echt goed. En de ons bellende personen bedoelen het ongetwijfeld allemaal goed met ons, maar…..! Ik zie dat onze warme maaltijd die we zo mogelijk tussen de middag gebruiken er bij in gaat schieten. Ik word er een beetje chagrijnig van. Dan roep ik naar mijn echtgenoot: het wordt vanavond pas warm eten hoor! Ik red het vanmiddag niet meer. Waarop zijn reactie volgt wat is het voor een dag vandaag? Woensdag zeg ik, nou dan gaan we toch zeker eerst naar de zorgcoöperatie vanmiddag! Ik kijk naar buiten en zie dat het tot overmaat van ramp ook nog regent. Mijn humeur zakt tot beneden peil. Met dit weer? Nou ik niet hoor, voor we daar zijn, zijn we drijfnat. Mijn gemopper gaat door jij ook altijd met je stamcafé ga er wonen! Vooruit hou nou eens op met dat gezeur, krijg ik als tegenreactie, smeer snel een boterham, regenkleding aan en we gaan er, even tussenuit! We zijn toch niet van suiker.
Ik stribbel niet meer tegen. Misschien heeft mijn wederhelft wel gelijk. We zijn al snel onderweg. Komen bekenden tegen. We zwaaien, of zeggen goedendag. Intussen bereiken we het stadje, dat hoef je niet te zien, dat merk je wel als je in een rolstoel zit, en het laatste meest lastige gedeelte wordt bereikt, we lopen regelmatig vast in een kuil(tje.) Maar we zijn er, nog even de verhoging op, en de deur wordt al open gedaan. En wat we dan horen, er wordt Lang zal ze Leven gezongen, waarschijnlijk zijn ze ter ore gekomen dat ik pas jarig ben geweest! Wat een warm welkom is dit! Mijn plakkerig natte jas wordt uitgedaan, en ik word aan de kop van de tafel gezet, mijn inmiddels vaste plek. Ik word van alle kanten gefeliciteerd, het is al druk, ja, gezellig druk. De warme thee die inmiddels voor me staat ingeschonken, met een Jan Hagel koekje (mijn favoriet) smaken heerlijk, want ik ben toch wat koud geworden. Heb je het gezellig gehad met je verjaardag wordt mij gevraagd? Nou en of! Wat wil je met zo een grote familie, (mijn echtgenoot is er één van 15 kinderen).
Al snel wijzigt het gesprek enigszins van koers, en gaat het over “Grote Gezinnen” wat was het gezellig, en saamhorig vroeger. Nou roept iemand zo gezellig was het niet hoor, kachelhoutjes hakken in de vrieskou ’t is maar wat je gezellig noemt. Dan gaat er een mobiel telefoontje, er wordt gelachen, als weer een ander zegt geef mij deze tijd maar, dan ben je tenminste altijd bereikbaar! Zo gaat het gesprek nog een tijdje door. Ondertussen wordt er regelmatig koffie en thee geschonken. Mijn echtgenoot steekt iets te vaak zijn hand in de koektrommel, ik zeg hem een halt toe, de overige gasten vallen hem bij. Neem er nog maar één hoor!
De tijd vliegt voorbij. Dan flitst het door mijn hoofd waarom was ik vanmorgen nou zo sikkeneurig. Veel tijd om terug te denken aan de ochtend heb ik niet, want er wordt medegedeeld dat er over veertien dagen weer een film wordt afgedraaid. En als laatste vraag, het ligt in het vooruitzicht om met het komend carnaval met elkaar erwtensoep te eten in het kader van “snert op de mert”. Wat vinden jullie van het idee? Er volgt een unanieme positieve reactie! Heerlijk zoveel leuke dingen in het vooruitzicht, want van films kijken ben ik een liefhebber.
Dan staan de gastvrouw/heer op om aanstalten te maken de boel op te ruimen. Als er op de valreep nog iemand voor de deur staat. O, ik zie dat jullie al gaan opruimen maar is er nog koffie? Voor jou altijd, en het laatste kopje wordt ingeschonken. Wat een gastvrijheid, en wat een gezelligheid! Nu begrijp ik des te meer waarom mijn echtgenoot zo graag naar zijn “Stamcafé” Gaat. Want het contact met elkaar is zo hartverwarmend! Al napratend keren we huiswaarts! En onderweg denk ik, mijn dag kan niet meer stuk, wij eten vanavond spagetti het lievelingskostje van mijn echtgenoot want hij heeft een hele tocht gemaakt van en naar de Zorgcoöperatie! Een plek om je thuis te voelen!
Bets de Fijter.