Dit artikel is een onderdeel van de nieuwsbrief december 2016
Frans Kil, Riny van Munster en Marian Thijssen hebben het over bridgen als ik de huiskamer van de zorgcoöperatie binnenstap. Een halfuurtje later komen Bets en Ad de Fijter binnen. Dat heeft even wat tijd nodig. De entree van de ontmoetingsruimte is niet bepaald laagdrempelig, dus met die rolstoel is het even rommelen. Ik mag vragen wat ik wil, soms gaat dat in onderonsjes, soms doet het hele gezelschap mee in het gesprek. Als de koffie en thee worden ingeschonken, wordt pas duidelijk wie hier de gast is en wie de gastvrouwen zijn. En zo hoort dat ook.
Onderonsje met Frans Kil
“Soms ging het enige diepgaande gesprek dat ik op dag voerde, tussen de caissière en mij. Inhoud was de vraag of ik een bonnetje wilde en het antwoord dat ik dat niet hoefde. Nadat mijn vrouw was opgenomen in het verzorgingstehuis en vervolgens haar overlijden, nu anderhalf jaar geleden, had ik de keuze: Achter de geraniums of eruit.”
Zo leidt Frans zijn verhaal in. Frans komt elke week naar de ontmoeting. Hij vindt het vooral aangenaam dat de gastheren/vrouwen steeds wisselen. Zo kom je allerlei mensen tegen en heb je ook steeds andere gesprekken. Hij staat op de lijst om boodschappen voor of met leden van de zorgcoöperatie te doen.
Frans is dus een “voorbeeldlid” je brengt wat en je haalt wat bij de zorgcoöperatie. “De gasten zijn niet zo wisselend en het zouden er meer moeten zijn”’ aldus Frans: “Ik weet zeker dat veel mensen thuis zitten te verpieteren, terwijl je het hier met elkaar gezellig en aangenaam kunt maken. Ik zie het hier als een moderne hangplek waar je elkaar ontmoet. Als de gesprekken over onderwerpen gaan die mij minder interesseren, pak ik de puzzel erbij. Het voordeel van hier puzzelen is dat ik er dan na 2 uur ook weer mee stop. Thuis heb ik die rem niet”. Frans is 80 en volop actief: tennissen, reizen en bridgen, hij is er allemaal pas mee recent –weer- mee begonnen. Een middagje “hangen” in de ontmoetingsruimte is ook zo’n nieuwe hobby. “Dat zouden meer mensen moeten doen, veel mensen zeggen dat de ruimte niet gezellig is, maar die gezelligheid zit niet in de ruimte, die maken we samen.”
Ad en Bets de Fijter
Ad kwam vroeger altijd alleen naar de ontmoetingsruimte, Bets was toen nog secretaris van de Zonnebloem. Haar termijn zat er daar op, en nu komt ze vaker mee. Ze vindt het heel gezellig en deelt de mening van Frans: de gezelligheid maken we met elkaar. Ad en Bets zijn het met elkaar eens: het enige dat hier echt ontbreekt, is een rolstoelvriendelijke entree. Bets is al vanaf haar geboorte minder-valide. Ad werd dat doordat hij en zijn vriend op 19 jarige leeftijd werden aangereden door een dronken automobilist. De vriend was op slag dood, Ad vanaf die dag behoorlijk lichamelijk beperkt en heeft nooit meer deel kunnen nemen aan het reguliere arbeid proces.
Zet dat maar in de nieuwsbrief hoor”, zegt Bets, “want er gaan nog steeds mensen met een slok op achter het stuur zitten! Ad kan over hetgeen hem is overkomen zo nu en dan nog erg boos worden, maar meestal maakt hij er het beste van”. Ad: “ Het is hier een fijne plek, ik ontmoet andere mensen en ben er uit”.(Vanaf hier lees meer op de website). Ad en Bets zijn lid van de PKN (Protestantse Kerk Nederland) Geen zwarte kousen, maar wel trouwe leden, die elke kerkdienst in de garnizoenskerk bezoeken. Omdat ik beken dat ik van huis uit ook tot die kerk hoor, vindt Ad het hoog tijd dat ik ook weer naar de kerk kom. Bets is daar secretaris (scriba heet dat in het jargon). Ze zijn 38 jaar getrouwd en wonen 27 jaar in Ravenstein. Ad is een mensen-mens. Hij heeft graag volk om zich heen en luistert meer dan hij praat. Bets gonst van de activiteit. Ze heeft allerlei ideeën, ook voor de ontmoeting: Samen pannenkoeken bakken bijvoorbeeld. “Dat kan best bij ons hoor, Ze vervolgt: “De diamiddag over de geschiedenis van Ravenstein van vorige week was zo leuk, er kwamen zoveel verhalen los. Jammer dat niet veel meer mensen bij waren. Die nieuwsflitsen, die we nu krijgen, zouden we kunnen gebruiken om dat soort activiteiten bekend te maken. Mogen we dan ook met ideeën komen?” Graag Bets! Ook Bets wil een bijdrage leveren aan de zorgcoöperatie. Ze gaat de planning voor de bezetting van gastheren/vrouwen overnemen van Tineke Brouwer. Daarnaast schrijft Bets graag, ze is bezig aan een boek over haar leven.
De Gastvrouwen: Marian Thijssen en Riny van Munster
Marian en Riny zijn allebei vanaf dag 1 actief in de huiskamer van de zorgcoöperatie. Om de week zijn ze een middag gastvrouw. Marian: “Ik ken hier heel veel mensen, omdat ik altijd een winkel in het stadje heb gehad. Nu ik meer tijd heb, vind ik het fijn om mijn steentje bij te dragen. Naast heel veel andere activiteiten, is het fijn om hier actief te zijn”. Ook Riny is op allerlei terreinen aan de slag.
Over de kwaliteit van de ontmoetingsruimte volgt een uitgebreide brainstorm. In alle openheid komen allerlei varianten op tafel: Riny en Marian zijn het met gasten eens: De gezelligheid zit niet in de ruimte.
Riny merkt op: “Maar met wat meer samenwerking tussen de verschillende organisaties, zou je ook een ruimte van een ander kunnen gebruiken”. Marian besluit: “Het bestuur is er hard mee aan het werk, het moet allemaal nog groeien, de zorgcoöperatie bestaat pas anderhalf jaar”.